اینجا تقریر روزمرگی هامو از گرای 1 درجه شمالی زمین، مناطق داغ استوایی خیلی جنوب شرق آسیا میکنم که لزومن واسه همه هم جالب نیست :). من وبلاگنویس نیستم تنها گوشه ای از خاطراتمو که دوست دارم یادم نره برای همیشه ثبت می کنم. کسی که خاطره نویسی رو تجربه کرده باشه می فهمه ترکش سخته!!!
-
نوشتههای تازه
دیدگاههای اخیر
کویریات در شادی بی بهانه با بهانه … من بارا در مدرسه ها وا شده کویریات در به خوابت آمدم، نبودی! بودم اما… پگاه در آنچه یافت می نشود آنم آرزوست… بایگانی
دستهبندی
- 25 بهمن
- Uncategorised
- مدرسه
- همه جان و تنم وطنم وطنم وطنم
- وبلاگ نویسی که من باشم ….
- وسواس گرفتم؟!
- یه روز خووووب
- افسردگی های پنهان
- بفرمایید ناهار …
- تهران من
- حسرت های 88
- خونه
- خيال ناپخته رؤيای خام میپزد
- دکتر شدن از آدم شدن هم سخت تره!
- درس خارج فهم :دی
- روی ماه خداوند را ببوس
- سوغات فرنگ
- سوغاتی از شرق دور
- سبز سبزم
- عید اومده خونه تکونی کن دلتو
- غمواره
فرا